آیا میدانید که انسان چیست؟
آیا نسب و زیبایی و خوشاندامی و سخنگویی و مردانگی و دانشوری
و بزرگمنشی و فضیلت و جوانی و کرم و چیزهای دیگر از این قبیل،
نمک و چاشنی یک انسان نیستند ؟
از دست دادن امیدی پوچ و آرزویی محال، خود موفقیت و پیشرفت بزرگی است .
اگر در این جهان از دست و زبان مردم در آسایش باشیم
برگ درختان، غرش آبشار و زمزمه جویبار
هریک به زبانی دیگر با ما سخن خواهند گفت .
گوته می گه:
اگر ثروتمند نیستی مهم نیست ، بسیاری از مردم ثروتمند نیستند
اگر سالم نیستی ، هستند افرادی که با معلولیت و بیماری زندگی می کنند
اگر زیبا نیستی ، برخورد درست با زشتی هم وجود دارد
اگر جوان نیستی ، همه با چهره پیری مواجه می شوند
اگر تحصیلات عالی نداری ، با کمی سواد هم می توان زندگی کرد
اگر قدرت سیاسی و مقام نداری ، مشاغل مهم متعلق به معدودی انسان هاست
اما، اگر «عزت نفس نداری»
برو بمیر که هیچ نداری
و چه بسیار انسان هایی که قدر و ارزش خود را نمی دانند
و چه راحت خود را به بهای ارزان می فروشند...